از آنجایی که تماشای چرخش یک سیاهچاله کار آسانی نیست، انسان هیچ‌گاه شواهد اثبات‌پذیری برای تعیین چرخش سیاهچالهها در دست نداشته است
دانشمندان با تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده طی دو دهه اخیر از سیاهچاله مستقر در مرکز کهکشان «مسیه 87»، که تحت عنوان M87 نیز شناخته می‌شود، توانستند ثابت کنند که سیاهچالهها، مطابق نظریه «نسبیت عام» اینشتین، می‌چرخند.
محور اصلی کشف اخیر، فوران‌های رادیویی سیاهچاله مذکور بود. این‌ها پرتوهای قدرتمند انرژی در قالب امواج رادیویی هستند که از مرکز تیرهٔ سیاهچاله ساطع می‌شوند.
برخلاف تصور عمومی که سیاهچالهها را به عنوان «چاه‌های گرانشی» در نظر می‌گیرد که کارشان بلعیدن ستاره‌ها و تمام اشیاء اطراف آنهاست، سیاهچالهها هم می‌توانند اشیاء و انرژی را جذب و هم دفع کنند.
دانشمندان برای مدتی طولانی بر این باور بودند که منشاء فوران‌های رادیویی، چرخش سیاهچاله‌هاست. با این حال، از آنجایی که تماشای چرخش یک سیاهچاله کار آسانی نیست، انسان هیچ‌گاه شواهد اثبات‌پذیری برای تعیین چرخش سیاهچالهها در دست نداشته است.
بدین ترتیب، پژوهشگران برای اثبات این موضوع از طریق شواهد انکارناپذیر دست به کار شدند. آنها سیاهچاله مستقر در مرکز کهکشان مسیه 87 را به مدت 23 سال رصد کردند و حرکات آن را مورد پیگیری دقیق قرار دادند. بر این اساس، آنها موفق شدند بفهمند که فوران رادیویی این سیاهچاله با دامنه 10 درجه نوسان می‌کند، که آشکارا نشان می‌دهد سیاهچاله چرخش می‌کند.
در صورتی که سیاهچاله بچرخد، در پدیده‌ای تحت عنوان «قاب‌کِشی» تمام فضا-زمان را به درون خود می‌کشد، اما نمی‌تواند همه چیز را با سرعت یکسان ببلعد. پژوهش اخیر نشان داد که خود سیاهچاله سریعتر از قرص برافزایشی دور آن می‌چرخد، و این ناهماهنگی همان چیزی است که فوران رادیویی را ایجاد می‌کند.
از آنجایی که میزان ناهماهنگی بین سیاهچاله و دیسک نسبتاً کم است و دوره تقدم حدود 11 ساله دارد، جمع‌آوری داده‌های با وضوح بالا، ردیابی ساختار M87 طی دو دهه و تجزیه و تحلیل کامل اطلاعات موجود را لازم کرد تا در نهایت دانشمندان به‌طور قطع به این نتیجه برسند که سیاهچالهها می‌چرخند.
